مروری برخاطرات، مونیخ و اینجا یک ژنرال همیشه قهرمان است

کراسوس که  پس از شکست اسپارتاکوس خود را ژنرالی بی مانند می دانست، مغروانه برای فتح بزرگ ، به بزرگی عظمت روم پا در مسیر شرق گذاشت، او می خواست دروازه های ناگشوده ایران را باز کند، لژیونرش پا در سرزمین افسانه گذاشتند و پیش از آنکه خود را برابر قدرت سپاهیان پارت ببیند با سفرای ایران ملاقات کرد جایی که گستاخانه کراسوس  در برابر درخواست فرستاده ایران پاسخ خود را به سلوکیه* ارجاع دارد ، سفیر کف دست خود را به ژنرال رومی نشان داد و گفت :

هر وقت بر کف دست من مویی رویید شما سلوکیه را خواهید دید

بر کف دست سفیر هیچگاه مویی دیده نشد و کراسوس در جایی در کاره در برابر عظمت سورنا خاموش شد

 ...

لیستی پر از نام هایی به اندازه ای مشهور، که مسیری تا اخر پیروزی را می توان متصور شد، لشکر بی شکست و پرآوازه مارچلو لیپی به پشت دروازه های مونیخ رسید، آخرین سنگر و فتح بزرگی که می تواند آوازه شهر تورین را بیش از آنچه که در باور هست بزرگ کند، یوونتوس مغروانه به مانند روم که دنیای شناخته شده خود را یکی پس از دیگر فتح می کرد به میعاد گاه المپیک مونیخ رسید، ولی در اینجا، داستان به گونه ای دیگر روایت می شود.

دیدیه دشان ،زین الدین زیدان، الساندرو دل پیرو، کریستین ویریو و چیرو فررا ، اسم هایی که در آن وقت به اندازه قدرتمند بودند که هیچ حریفی برابر آنها تاب مقاومت نداشت ولی مردان هیتزفیلد که شاید در آن برحه چندان آوازه ای نداشتند ولی برگه های خاطرات امروز با نوشتن نامشان مفتخر است و تعجب اینکه چگونه لیپی توانست ترس خود را کنترل کند.

اشتفان رویتر، اشتفان چاپیوسات، کارل هاینس ریدله، یورگن کوهلر، پایولو سوسا، لارس ریکن، ماتیاس سامر و آندریاس مولر  

چگونه لیپی به همراه یوونتوس ایستادگی کرد؟، نه مقاوتی در کار نبود، یووه به همراه تمامی نام هایش در 28 می 1997 در مونیخ دفن شد.

بروسیا دورتموند در فصل 1996-97 با عبور از اوسر،منچستریونایتد پا در فینال مونیخ گذاشت و شاگردان اوتمار هیتسفیلد با گلها ی کارل هایسن ریدله (29 و 34) و ریکن (71) در برابر تک گل دل پیرو (65) جام را در کشور خود بالای سر بردند.

 

*سلوکیه: در دوره های اول حکومت اشکانیان پایتخت ایران بود

@17255@ @17256@ @17257@ @17258@ @17259@ @17260@ @17261@